Malowane Słońcem
Wydawnictwo PATI,
Opracowanie graficzne Barbara Kuropiejska - Przybyszewska,
Opracowanie graficzne Barbara Kuropiejska - Przybyszewska,
Redaktor Stanisław Grabowski,
Warszawa 2009
Wybrane wiersze
Świt
Otrząsną głowę z czarnych chmur.
Na ziemię zszedł z obłoków.
Po szczytach gór.
Po dachach miast…
Z różowym blaskiem w oku.
A na co spojrzał róż ten kładł.
Pędzelkiem rzęs zrudziałych.
W gałęzie drzew.
W przydrożny kwiat.
I w rozpłakane rosą trawy…
Przebudzenie do wiosny
Przebudziła się ziemia po zimie.
W promieniach słonka.
W deszczu strużkach…
A gdy uniosła rzęsy
wyczernione wroną -
w oczach jej zobaczyłam…
śnieżyczkę wyśnioną.
Wiosnę w pieluszkach.
Krokus
Krokus… Fioletowy krokus…
Jak kropla jodyny
przesączył się
przez śniegu bandaże,
którymi czas-taternik
owijał sobie nogi
poranione o godzin głazy,
gdy po oblodzonych
wskazówkach zegara,
jak po linie
ku wiośnie się wspinał…
Proporczyk na szczycie
pokonanej zimy.
Kaczeńce
Ledwie wyjrzało słońce,
a już na łące
rozbiegły się kaczeńce.
Przy kwiatku
kwiatek.
Żółty
Puchaty…
Całe ich stada.
Naręcza.
Wiosenna ulewa
Stoję pod parasolem drzewa
i czekam
aż deszcz ustanie,
aż się zakończy to przelotne pranie,
aż się na niebiesko wyfarbuje przestworze,
aż pogoda,
która wszystkie kolory wymieszała –
w tęczę je na niebie ułoży.
Słonko
Znamy się tylko z widzenia.
Daleko mieszkamy od siebie.
Ja chodzę po ziemi,
Ty kołem się toczysz po niebie.
A ja bym chciała poznać się bliżej.
Na kolanach chwilę potrzymać…
Spuść mi promyk,
swój palec serdeczny –
będę po nim
do ciebie się wspinać.
Bławatek
Wymalowało go słońce-
malarz kosmosu.
Promieniami światła.
Pędzlem ze złotych włosów.
A jest to arcydzieło.
Widać to gołym okiem.
Wszak malarz ten kreską łodyżki
połączył ziemię
z obłokiem.
Rumianek
Popatrz,
jak beztrosko
mruga w słońcu rumianek
Tu, na rowie, wśród pokrzyw,
kwiatka swego jest panem.
Bo nikt, nawet ten wdzięczący się
do niego motylek,
nie odważy się nad nim w tym miejscu pochylić.
Wy, też, moje wnuki, stąd go nie zerwiecie
Ani na wianuszek.
Ani na bukiecik.
Babcia na lekarstwo też go stąd nie uszczknie…
Tu, w pokrzywach zakwitł
i w pokrzywach uschnie.
Topola
Topola -
jest bardzo wysoka.
Zaczyna się w ziemi,
a kończy
w obłokach.
Żadne dotąd drzewo
rosnące w tym polu,
nie dorosło do czubka
wysokiej
topoli.
A ja jej nie sięgam
nawet do kolanek.
Do jej pierwszych gałązek.
Do zielonych falbanek.